Γιορτές της σύγχρονής μας παρακμής...

Ένα άρθρο από τους Αυτόνομους Εθνικιστές, ίσως από τα καλύτερα και δυνατότερα ποτέ, που ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί από όλους. 

Τα σέβη μας .....

Οι νέοι Εθνικιστές βρίσκονται την σήμερον ημέρα ενώπιον άκρως βασανιστικών διλημμάτων σε καιρό πολέμου. Καλούνται να απαντήσουν, να πάρουν θέση, να φιλτράρουν καθαρές ιδέες μέσα από ένα βρώμικο διηθητικό χαρτί και με άμεσο αποτέλεσμα να εξάγουν ανομοιογενή συμπεράσματα. Είναι αποτέλεσμα του θολού κοινωνικού τοπίου, εντός του οποίου καλείται ο καθείς να μπορέσει να ξεχωρίσει το αληθινό απο το ψεύτικο, την ίδια ώρα και στιγμή που το ένα δρα με αφαιμακτικό κυνισμό αλληλοσυμπληρωματικά ως προς το άλλο. Καρκινωματικά εν ολίγοις. Ένας τραγέλαφος είναι και οι συστεμικές καθιερωμένες εορτές λεγόμενες "του μίσους". Εκεί όπου ένας σύγχρονος εθνικός διχασμός αναβιώνει, εκεί όπου η εκλογική πελατεία παίρνει το εισητήριο για κάποια θέση βολής στην κοινωνική γραφειοκρατία, εκεί όπου ο κομπογιαννιτισμός συναντάει την υπεράσπιση πλαστών ιδεολογικών ταυτοτήτων και η σύγχυση βασιλεύει πάνω στα κουφάρια της εννοιολογικής αποσύνθεσης του καιρού μας. Εκεί λοιπόν συντηρείται η παράταση του μονόφθαλμου παλαιοσυντηρητισμού.

Η συγκρουσιακή μας διάθεση τοποθετεί στο ίδιο εννοιολογικό τσουβάλι, τόσο την αριστερή μπανανόφλουδα αποβλέπουσα στην εξαπάτηση των όσων αφελεστάτων τρέφουν αγνά πατριωτικά συναισθήματα, όσο και την αντίστοιχη ως προς την δεξιά φενάκη πλήρους απατεωνίστικης εκδούλευσης σωμάτων και ψυχών. Εκεί όπου ο στείρος αντικομμουνισμός ελοχεύει, εκεί όπου η εθνικοφροσύνη τυγχάνει αντικείμενο χλεύης, σίγουρα δεν είναι η θέση μας. Εντελώς επιτηδευμένα προβοκάρεται η αριστοτελική μεσότης, δηλαδή η απτή εναντίωση σε αριστερά και δεξιά κυρήγματα, σειρήνες που παραπλανούν τον ρομαντικό νέο επαναστάτη και αντιθέτως γίνεται επίκληση στην πιο ουτιδανή έκφραση του πιο παλαιολιθικού χουλιγκανοπατριωτισμού, η οποία υπαγορεύει «νεκρά κουμμούνια» και «κονσερβοκούτια».

Οι λόγοι πολλοί. Αν λέγεται Βίτσι, Γράμμος ή Γοργοπόταμος αδιάφορο είναι. Ο εθνικός διχασμός υπήρξε ιστορικά βαθύς και συνεχίζεται. Ο πατριωτισμός σήμερα κινείται ανάμεσα σε μια νεοταξική διεθνιστική αριστερή απόχρωση της μιας όψης του καπιταλιστικού νομίσματος και σε μια αμερικανόδουλη αστική ακροδεξιά που γλείφει τον σιωνιστικό πάτρωνα. Οι ξεγελασμένοι «επαναστάτες» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πιστεύοντας ότι πολεμούν υπέρ κάποιου ουτοπικού ιδανικού και απο την άλλη οι άνδρες του Εθνικού Στρατού επίσης εύπιστοι πως πολεμούν τον σοβιετικό κατακτητή, ήταν χωρίς να το καταλαβαίνουν τα δύο πιόνια της ίδιας σκακιέρας. Ο δεινός σκακιστής ήταν όμως Σιωνιστής. Το χειρότερο είναι πως άνοιξε τις πύλες της καπιταλιστικής αβύσσου και την κερκόπορτα για την εκ των έσω άλωσης του Ελληνισμού, με την διάνοιξη κοινοβουλευτικών στρατοπέδων.

Λέω ΟΧΙ σε άλλα δάκρυα για τους νεκρούς του εμφύλιου σπαραγμού με τον τρόπο που γίνεται αυτό σήμερα. Δεν υπάρχουν γιορτές μίσους, αλλά γιορτές θωρακισμένων κοινοβουλευτικών συμφερόντων και έτσι έχουν καταντήσει. Μην αλληλοκατηγορείστε λοιπόν πάνω στους τάφους των νεκρών. Η μόνη ουτοπία που μπορώ να σεβαστώ είναι η ανέγερση κοινών μνημείων για τα θύματα ενός αδελφοκτόνου και αναίτιου πολέμου. Γιατί ναι, πρέπει να υπάρχει σεβασμός. Σε κάθε άλλη περίπτωση οφείλουμε να επισπεύσουμε το γκρέμισμα των τειχών που μας χωρίζουν σε αριστερά και δεξιά πρόβατα. Όχι για να θυμούνται οι παλιοί τα τραγικά τους σφάλματα, αλλά για να μάθουν οι νεότερες γενιές να μην ξαναγίνουν έρμαια των ξένων κατακτητών της πατρίδος μας. Σε όλους τους σημερινούς δημοκράτες χρωστάμε ένα νέο γύρο παρόμοιων «διαπραγματεύσεων». Όχι άλλη σκλαβιά, όχι άλλη δουλεία. Ενάντια σε όλους και σε όλα για την επανακατάληψη της πατρίδος μας!

Κομμάντο «Ιερείς ενάντια στον Κώδικα Da Βίτσι»

http://www.ediktyo.gr/