Το νέο συντακτικό της στράτευσης

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε όσους/ες εκ βαθέων επιμένουν να βαδίζουν στρατευμένοι/ες στα «φανταστικά» μονοπάτια του πραγματικού βιώματος. Και το νέο συντακτικό της στράτευσης είναι τόσο «νέο», όσο και το «παλιό», δίχως χρονικά να ορίζεται αλλά να προκύπτει από τις εξελίξεις και την επιτακτική ανάγκη να προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Η στράτευση σε ένα ιδανικό-σκοπό-στόχο, διαπλέκεται είτε το θέλουμε είτε όχι, στο παιχνίδι εννοιών όπως: χάρισμα, εξαίρεση, κοινότητα, ακόμα και προδοσία! Ακολουθούν οι έννοιες: μεσσιανισμός, πολιτικό, συνδικαλιστικό, επαναστατικό, ρεφορμιστικό, καθώς και: κόμμα, οργάνωση, πειθαρχία, συγκεντρωτισμός, πρωτοβουλία. Η στράτευση συνεπάγεται πότε υπακοή, πότε ανυπακοή, πότε αναγγελία της ειρήνης και πότε κήρυξη του πολέμου. Πότε επίκληση της «ορθοδοξίας» και πότε της αίρεσης. Άλλοτε πάλι συγκροτεί το πεδίο του ιερού και του βέβηλου. Η ίδια η στράτευση και οι αντίκτυποι της στην εγκόσμια πραγματικότητα, δηλαδή ο/η στρατευμένος/η στρέφονται εναντίον της πορείας του κόσμου κατά τρόπο τέτοιο, όχι εξαιτίας της όμορφης ψυχής τους, ούτε εξαιτίας της μοναχικής τους φύσης, τουναντίον ως στρατιώτες μιας ιδέας που τη μία ανοικοδομούν και την άλλη γκρεμίζουν.

Ο στρατευμένος/η υιοθετεί την θεωρία της δυσαρέσκειας και της αρνητικής μέχρι τώρα οπτικής της κατάστασης και των υπαρχόντων συνθηκών. Από την αρνητική διακήρυξη-κριτική, πορεύονται προς μια θετική διάταξη-αρμονία. Δεν υπάρχει πλέον για αυτούς χάσιμο χρόνου και χρήματος, υπάρχει μόνο η ηθική της πρόθεσης και της αυτοϊκανοποίησης τη πρόθεσης και όχι η χαρά από το απτό των ενεργειών και το κέρδος που προκύπτει εξ αυτών. Η αρνητικότητα μετατρέπεται σε θετικότητα. Η στράτευση υψώνεται πέραν του καλού και του κακού, προσευχές και καθάρσεις υπεισέρχονται στην ηθική του επαναστατικού κώδικα, χλευάζονται τα τρέχοντα κριτήρια και όλα μπαίνουν στην υπηρεσία της μίας και μοναδικής επανάστασης. Εδώ δεν χωράνε συμπάθειες, συγγένειες. Υπάρχει μόνο αποξένωση. Αποκλείεται η μεταλαμπάδευση, το παρόν υφίσταται μόνο ως φορέας-πλατφόρμα του μέλλοντος, ως πρόβλεψη και ως προκαταβολή του μελλοντικού χρόνου, εις βάρος όμως της τωρινής ζωής. Είναι ζήτημα κλήσης. Κάτι σαν «επάγγελμα». Η ουσία της στράτευσης βρίσκεται στον αυτόκλητο χαρακτήρα της. Νιώθεις να σε καλούν χωρίς όμως να υπάρχει κάλεσμα ορατό. Είναι κυνικός ναρκισσισμός. Βρίσκεσαι ουσιαστικά σαν απόστολος, δηλαδή agitatorας, κλητός και άρα ξεχωριστός. Η κλήση αυτή στρέφεται στον εαυτό του/της και όχι στην αναζήτηση οπαδών και πόσο μάλλον στην κινητοποίηση των. Το όποιο χρέος της στράτευσης εναπόκειται στην τήρηση της κλήσης και στην μετάδοση του μηνύματος. Έτσι κινητοποιούνται πολλοί άλλοι δίχως την παραμικρή ορατή ή αντιληπτή παρότρυνση. Υποδόρια. Η στράτευση δεν αποσκοπεί στο να φορτώσει στις πλάτες της κοινωνίας μια ακόμα συμμορία συμφερόντων. Η πρόθεση της είναι να αποτινάξει τις αλυσίδες που κρατούν δέσμια αυτήν στις προλήψεις και στις μικροαστικές της συνήθειες.

Η μορφή της ιεραρχίας και της καθοδήγησης των μαζών θα προκύψει μέσα από την αυθόρμητη λαϊκή βούληση και την ίδια την ζωή, που κανένα κόμμα και εξουσία δεν δύναται να προβλέψει, παρά μόνο να ωθήσει και να καθοδηγήσει. Η ενοποίηση του κόσμου και η κατάκτηση της Ελευθερίας αποτελεί και το μοναδικό αντικείμενο της στράτευσης της δικής μας. Η συνωμοσία αυτή είναι και η αποστολή μας. Η αυτόνομη και συλλογική δράση μας το καθήκον μας. Δρώντας πάντοτε για αυτό που είπε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος: «Καλύτερα να χρωστάτε παρά να πληρώνετε με νόμισμα που δεν φέρει την εικόνα μας» (Φρ. Νίτσε)

Εθνικιστική/Σοσιαλιστική Αυτόνομη Ζώνη

http://www.ediktyo.gr/