Δισέλιδο στο «Βήμα της Κυριακής» για τα πρόσωπα του μίσους! Ένα από τα πρόσωπα του μίσους δηλώνει… μέλος της Χρυσής Αυγής!
ξεκαθαρίζοντας όμως πως δεν μιλά εκ μέρους της οργάνωσης (μόνο που κανένα μέλος της Χρυσής Αυγής δεν θα χρησιμοποιούσε τον όρο «οργάνωση»…) και λέει τα όσα λέει… Το ένα πρόσωπο του μίσους είναι ο αντιεξουσιαστής, το άλλο ο χουλιγκάνος και το τρίτο ο υποτιθέμενος Χρυσαυγίτης, ο οποίος (πάλι καλά!) λέει ορισμένα πράγματα τα οποία δεν έχουν σχέση με το Κίνημά μας, αλλά λέει και κάποια πράγματα που σίγουρα έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Σας παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:Φώτης, 32 ετών, ακροδεξιός : «Ναι, τους μισώ γιατί κλέβουν το ψωμί μου»
«Είμαι ακροδεξιός για εσάς. Ετσι με λέτε εσείς και οι αριστεριστές . Εγώ δηλώνω εθνικοσοσιαλιστής, πιστός στις αρχές της πατρίδας μου. Είμαι μέλος της Χρυσής Αυγής, αλλά αυτό δεν αφορά όσα μου ζητάτε σήμερα και δεν θέλω να μπλέξετε την οργάνωση με όσα θα σας πω.Είμαι πιο σκληρός από τους σκληρούς». Εχθροί είναι, πλέον, οι μετανάστες. «Δεν γουστάρω στην πατρίδα μου να κάνουν κουμάντο αυτοί. Είναι ξένοι, αλλόθρησκοι, δεν έχουν καμία δουλειά εδώ και πρέπει να φύγουν. Αν χρειαστεί να φύγουν και με βία, ας φύγουν έτσι».
Γιατί; «Για ελάτε στις γειτονιές της Αθήνας,όπου μαύροι και ξένοι είναι πλειοψηφία.Για ελάτε να δείτε πώς υποφέρουν οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, του Κολωνού, της Κυψέλης. Ναι, δεν μου φταίνε όσοι ήρθαν εδώ πεινασμένοι. Αλλά αυτούς βρίσκω μπροστά μου και αυτοί τελικά κλέβουν το σπίτι μου και το ψωμί μου. Ναι, τους μισώ. Δεν με νοιάζει πώς θα με χαρακτηρίσετε. Μισώ όσους επιβουλεύονται τη χώρα μου,το μεροκάματό μου,το σπίτι μου,ειδικά τώρα που οι Ελληνες στριμώχνονται τόσο, πεινάνε. Και δεν αλλάζω».
Εχθροί και όσοι τους υποστηρίζουν; «Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι αυτοί οι “δημοκράτες” που ευαγγελίζονται τα δικαιώματα των μεταναστώνδεν κάνουν ένα δημοψήφισμα για να δούμε τι άποψη έχει ο κόσμος, ο πολίτης που ανέχεται στο κεφάλι του την παρουσία τους εδώ; Νομίζω πως θα συντριβούν. Οι αριστεριστές δεν μισούν εμένα; Και γιατί κάθε φορά είναι πάντα με τον… αντίθετο; Σπίτια δεν έχουν αυτοί, που τα κλέβουν οι ξένοι; Για ρώτα κάποιον από δαύτους:έχει φιλοξενήσει ποτέ στο κρεβάτι του μετανάστη; Ή μόνο για τις πορείες συμπαράστασης τους έχουν και τους θυμούνται…».
Φίλοι και κοινωνικός περίγυρος τι λένε; «Το πρωί, που με ρωτάτε, είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Δεν αλλάζω κοστούμι και πάω στη δουλειά μου ήσυχος και χωρίς σκέψεις. Εχω άποψη, βούληση και προσπαθώ να τη διαδώσω. Δεν αποκαλύπτω σε όλους τη δράση μου, αλλά μόνο τις ιδέες μου. Το τι κάνω αργότερα, μετά το γραφείο, είναι θέμα συλλογικής ανησυχίας για το μέλλον του τόπου».
Κάνει σαν να βρίσκεται σε πόλεμο. «“Πόλεμος πατήρ πάντων μεν εστί” έλεγε ο Ηράκλειτος. Τον έχουν διαβάσει πολλοί από τους “δημοκράτες”; Δεν νομίζω. Αυτό εφαρμόζω στη ζωή. Πόλεμος είναι η καθημερινότητα. Και στον πόλεμο δεν πηγαίνεις με λουλούδια. Πηγαίνεις με μπουνιές».
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου