ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΗ

Ο Αριστοτέλης, είναι γνωστό πως ήταν ο μεγαλύτερος αν όχι φιλόσοφος, τουλάχιστον επιστήμονας της Αρχαιότητος. Ένας Σοφός άνδρας, που για δύο χιλιετίες τουλάχιστον, κανείς δεν τόλμησε ούτε μπόρεσε να θίξει τις γνώσεις, τις απόψεις και τα συμπεράσματά του. Ασχολήθηκε με όλες τις Επιστήμες και είχε μία υψηλή γνώση σ’ όλους τους τομείς. Έκανε παρατηρήσεις αξιόλογες, κατέγραψε νόμους, που μέχρι σήμερα είναι σεβαστοί. Κατανοήσας τους νόμους της Φύσεως και της Ζωής, πρόλαβε τον Mentel και τον Darwin, κάνοντας έξοχες μνείες, παρατηρήσεις και υποθέσεις σε θέματα Εξελικτικής Βιολογίας. Ο Μέγας αυτός Σταγειρίτης φιλόσοφος και επιστήμονας, ανάμεσα στ’ άλλα κατέγραψε και πλήθος ιστορικών και ανθρωπομορφολογικών παρατηρήσεων, από τις οποίες κάποιες κρίνονται ιδιαίτερα χρήσιμες, για ένα έμμεσο προσδιορισμό των ανθρωπολογικών τύπων που αποτελούσαν τους συγχρόνους του, τόσο Έλληνες όσο και γείτονες λαούς.
Γράφει λοιπόν: “…ο ήλιος την σάρκα μελαίνει… Ο ήλιος μέλανας ποιεί, το πυρ ου ποιεί”, δίνοντάς μας το στίγμα ενός ανοιχτόχρωμου Μεσογειακού τύπου ανθρώπου, αφού είναι γνωστό πως το μαύρισμα στον ήλιο είναι χαρακτηριστικό αυτού του τύπου. Παρατηρεί δε όσον αφορά τις τρίχες “εισί δέ διαφοραί των τριχών κατά τη σκληρότητα και μαλακότητα και κατά μήκος και βραχύτητα, και ευθύτητα και ουλότητα, και πλήθος και ολιγότητα, προς δέ τούτοις κατά τας χρόας κατά λευκότητα και μελανίαν και τας μεταξύ τούτων… Οι μεν Πόντω Σκύθες και Θράκες ευθύτριχες γίνονται οι δε Αιθίοπες, και εν τοις Θερμοίς, ουλότριχες”. Συμπληρώνοντας όσον αφορά το χρώμα γράφει: “Πάντες δ’ οι προς άρκτον πυρρότριχες και λεπτότριχες είσιν”.
Αυτό πιστοποιεί την ύπαρξη ενός Βορείου στοιχείου σε επαφή με τον Ελληνικό χώρο, πιθανότατα Κελτικής Προέλευσης, καθόσον είναι πυρρότριχες και όχι ξανθότριχες. (Π.χ. αναφέρει ότι “Ο δε Κράθις (ποταμός) τους ανθρώπους ξανθότριχας λουομένους (ποιεί)”. Στην Ελλάδα φαίνεται να κατοικεί, λοιπόν, ένας λαός, ανοιχτόχρωμος, λευκός, με ποικιλία χρωστικών, όσον αφορά το χρωματισμό των τριχών. “Τα των ανθρώπων όμματα πολύχρωμα συμβέβηκεν είναι και μελανόφθαλμοι τίνες είναι άνθρωπος, δε τίνες γίνονται ετερόγλαυκοι”. “Οι Λευκοί άνθρωποι επί τα πολύ γλαυκοί γίνονται”… “Οι προς μεσημβρίαν οικούντες μάλλον εισ’ μελανόφθαλμοι και οι προς άρκτον γλαυκοί”… “Τοις του λοιπού σώματος, χρώμασιν ομοιούται τα εν τω οφθαλμώ χρώμα, διό των προς άρκτον λευκών όντων γλαυκά τα όμματα (του γαρ λευκού τούτου εγγύς το χρώμα) και των προς μεσηβρίαν μελάνων όντων, μέλανα τα όμματα”.
Έτσι και με την πιστοποίηση αυτή, γίνεται φανερό πως στην Ελλάδα, του Αριστοτέλη, συνυπάρχει μια ποικιλομορφία. Αυτά τα στοιχεία, που είναι σίγουρα ανεπαρκή με αυστηρούς όρους πιστοποιούν ότι οι Έλληνες σύγχρονοι του Αριστοτέλη ήταν φυλετικοί πληθυσμοί της λευκής φυλής, κυρίως του Μεσογειακού, αλλά και του Βόρειου Τύπου.Η αξία των παραπάνω παρατηρήσεων, είναι φανερή όταν τα συνυπολογίζουμε στις άλλες μαρτυρίες, που έχουμε για τα ανθρωπομορφολογικά χαρακτηριστικά των Αρχαίων μας Προγόνων (Αγάλματα, κείμενα, περιγραφές Θεών και Ηρώων).
Φ.Τ.
«…Ακόμη και σήμερον συναντώνται ελληνικοί τύποι που ομοιάζουν καταπληκτικώς προς αρχαία αγάλματα. Προ όχι μακρού χρόνου εδημοσίευσεν ένα γερμανικόν περιοδικόν απεικόνισιν μιας Λαπίθιδος αγωνιζομένης εναντίον Κενταύρων. Παραπλεύρως εδημοσιεύετο η εικών μιας σημερινής χωριατοπούλας από την περιοχήν της Υπάτης. Το ίδιον περιοδικόν παρέθετε περαιτέρω μίαν κεφαλήν Διός και ένα γέροντα ποιμένα από την Λαμίαν. Ηδύνατο κανείς να πιστεύση ότι ο σημερινός ποιμήν ήτο το μοντέλο του αρχαίου καλλιτέχνου. Ιδιαιτέρως καθαρός έχει διατηρηθή ο ελληνικός τύπος εις τας νήσους. Οι νησιωτοπούλες ημπορούν πολλάκις να παραβληθούν με αρχαίας καλλονάς, είνε λεπταί και τας χαρακτηρίζει η υπέροχος κορμοστασιά και το χαριτωμένο βάδισμα. Τούτο οφείλεται εις το ότι, όπως και αι αρχαίαι αδελφαί των, μεταφέρουν την στάμνα από την πηγήν εις το χωριό επάνω εις το κεφάλιν των, χωρίς καν να την κρατούν με το χέρι, κινούμεναι γεμάται χάριν δια να κρατήσουν την ισορροπίαν. Όταν συναντά κανείς μίαν τέτοιαν ωραίαν, ανάμεσα σε φοίνικες και κυπαρίσσια, νομίζει ότι μετεφέρθη αιφνιδίως εις την αρχαιότητα.»
ΚΟΥΡΤ ΡΑΙΣΝΕΡ, «Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ»

http://xryshaygh.wordpress.com/