Έλληνας, σού λέει ο άλλος· δεν είναι παίξε γέλασε. Έχουμε τα κακά μας, δε λέω· πήραμε δρόμο στραβό, σαν το κακοκυβερνημένο πλεούμενο· μα δεν είμαστε και ντιπ για πέταμα...
Και να είμαστε για πέταμα, πάλι δε θα χαθούμε. Θέλουμε δε θέλουμε, θα ζήσουμε. Θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε, όπως και πρώτα.
Το σιδερόξυλο, σιδερόξυλο είναι, όσο κι αν το κουτσουρέψεις· όσο κι αν του μαδήσεις την κορφή, αν του ζεματίσεις τα φύλλα, αν του πριονίσεις τα κλαδιά. Ο λέοντας, λέοντας λέγεται, όσο κι αν του ψαλιδίσεις τη χήτη, αν του κόψεις την ουρά, αν του βγάλεις τα νύχια, αν του ξεριζώσεις τα δόντια. Φτάνει το βρούχημά του να σε πάει ριπιτί...
Το έχει το σκαρί μας, ναι· το θέλ΄ η τύχη μας να είμαστε πάντα μεγάλοι. Όπου κι αν γυρίσεις, σε στεριές και θάλασσες, σε νότο και βοριά, σ΄ ανατολή και δύση, θα το ιδείς γραμμένο. Και γραμμένο όχι με ανθρώπινο κοντύλι, αλλά με το ίδιο χέρι, το παντοδύναμο χέρι του Δημιουργού. Είμαστε άντρες, σου λέω!
Ναι, θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε πάλι. Είμαστε άντρες εμείς, μωρ΄, είμαστ΄ Έλληνες!
Και να είμαστε για πέταμα, πάλι δε θα χαθούμε. Θέλουμε δε θέλουμε, θα ζήσουμε. Θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε, όπως και πρώτα.
Το σιδερόξυλο, σιδερόξυλο είναι, όσο κι αν το κουτσουρέψεις· όσο κι αν του μαδήσεις την κορφή, αν του ζεματίσεις τα φύλλα, αν του πριονίσεις τα κλαδιά. Ο λέοντας, λέοντας λέγεται, όσο κι αν του ψαλιδίσεις τη χήτη, αν του κόψεις την ουρά, αν του βγάλεις τα νύχια, αν του ξεριζώσεις τα δόντια. Φτάνει το βρούχημά του να σε πάει ριπιτί...
Το έχει το σκαρί μας, ναι· το θέλ΄ η τύχη μας να είμαστε πάντα μεγάλοι. Όπου κι αν γυρίσεις, σε στεριές και θάλασσες, σε νότο και βοριά, σ΄ ανατολή και δύση, θα το ιδείς γραμμένο. Και γραμμένο όχι με ανθρώπινο κοντύλι, αλλά με το ίδιο χέρι, το παντοδύναμο χέρι του Δημιουργού. Είμαστε άντρες, σου λέω!
Ναι, θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε πάλι. Είμαστε άντρες εμείς, μωρ΄, είμαστ΄ Έλληνες!
Καρκαβίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου