Ο Πολύδωρος Δάκογλου, αρχηγός του ΕΝ.Ε.Κ.
30 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΝΕΚ διοργανώνετε συγκέντρωση στο ξενοδοχείο President, στις 7 Νοεμβρίου. Για ποιο λόγο γίνεται αυτή. Είναι μια απλή συγκέντρωση «βετεράνων» ή έχει και κάποιο άλλο νόημα;
Υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν την συγκέντρωσή μας, με ανησυχία ή και με φόβο. Σωστά ανησυχούν και πρέπει να φοβούνται.
Η απόφαση των περιφερειακών συναντήσεων που κάνουν τα παλαιά στελέχη του ΕΝΕΚ ήταν για πολλούς απρόοπτη και γι’ αυτό τους προκαλεί ανησυχία. Τους προκαλεί όμως και φόβο γιατί γνωρίζουν ότι το απρόοπτο δημιουργεί πολλές φορές ανατροπές. Κάθε ανατροπή σήμερα, χαλάει τις ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί και τον σχεδιασμό που υπηρετήθηκε με πολύ κόπο όλα αυτά τα χρόνια με μια κάποια επιτυχία.
Θα είναι πράγματι μια συγκέντρωση βετεράνων, όπως τους χαρακτηρίσατε. Βετεράνων, όμως, με την έννοια των έμπειρων και των αποτελεσματικών και όχι με την έννοια των αποστράτων. Βετεράνων που τους θυμούνται χιλιάδες Έλληνες και τους αναπολούν γιατί υπήρξαν δάσκαλοι του «ευ αγωνίζεσθαι». Νέων, τότε, που υπήρξαν δημιουργοί ρήξεων και διασώστες ελληνικών αξιών και στιγμών της ιστορίας μας.
Ο λόγος για τον οποίο γίνεται, θα προκαλέσει συζητήσεις και, γιατί όχι, εξελίξεις. Το Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα έχει Ιστορία. Και όποιος έχει ιστορία και δεν θέλει αυτή να χαθεί, οφείλει να είναι σε εγρήγορση και να κάνει τις πρέπουσες παρεμβάσεις «εν ώρα και ες τόπον».
Πολλοί από τους νεότερους, αλλά και όσοι δεν είχαν στελεχιακή σχέση με το ΕΝΕΚ, δεν κατάλαβαν τους λόγους για την ξαφνική του «αναστολή λειτουργίας» το 1990. Μπορείτε να μας διαφωτίσετε λίγο παραπάνω, γύρω από αυτό το ζήτημα;
Είναι εύλογο το ερώτημα. Όπως είναι και επιτυχής η έκφραση «αναστολή λειτουργίας», που χρησιμοποιήσατε. Θα μου επιτρέψετε όμως να πω ότι, οι νεώτεροι αγωνιστές του Εθνικιστικού χώρου, που εν πολλοίς αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη του ΕΝΕΚ, μετά την συνάντηση της 7ης Νοεμβρίου θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν. Να μάθουν τα αίτια και την αναγκαιότητα της αναστολής. Θα έχουν συγχρόνως την ευκαιρία να ζήσουν στιγμές σαν και αυτές που ζήσαμε εμείς στην ηλικία τους. Να μάθουν, αν θελήσουν, έννοιες και στρατηγικές «πολιτικού ανταρτοπόλεμου», στοιχεία της «κοσμοθεωρίας της βούλησης» και «πρακτικές πολιτικού αγώνος».
Όσον αφορά το «ξαφνικό» της αναστολής, θα θυμίσω ότι, όλη η προηγούμενη αγωνιστική περίοδος της δράσης μας χαρακτηριζόταν από τον αιφνιδιασμό. Από το ξαφνικό. Από το μη-προβλέψιμο. Είναι μια ιδιότητα που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τα στελέχη μας, που γαλβανίσθηκαν στο καμίνι του ΕΝΕΚ.
Όπως υποδηλώνει και το όνομα του σχηματισμού σας, είχατε μια «κινηματική λογική», αλλά παράλληλα συμμετείχατε και σε εκλογές. Πώς συνδυάζονταν αυτά τα δύο και τι απαντάτε σε αυτούς που σας κατηγόρησαν για την «ημιεπίσημη» στήριξη της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές του 1989;
Κινηματική λογική δεν σημαίνει «άρνηση των καθιερωμένων κανόνων πολιτικού παιχνιδιού». Δεν σημαίνει απομόνωση, ούτε ένοπλη πάλη κατά των αδελφών σου. Σημαίνει καθημερινό, επίπονο, επίμονο και στοχευμένο αγώνα. Σημαίνει αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας, όχι για να μαζέψεις ψήφους, αλλά για να προωθήσεις τις ιδέες σου μέσα στην κοινωνία της οποίας αποτελείς αναπόσπαστο κομμάτι. Να κερδίσεις τον λαό, με τον οποίο θα ολοκληρώσεις τον όποιο μεγάλο σκοπό.
Την εποχή που το ΕΝΕΚ δραστηριοποιήθηκε, το σύστημα δεν μπορούσε «να λεκιάσει τον Εθνικισμό», όπως γίνεται σήμερα. Και δεν μπορούσε γιατί, χιλιάδες νέοι σε ολόκληρη την Ελλάδα, έλεγαν «είμαι Εθνικιστής». Γνώριζαν τι σημαίνει Εθνικισμός και μίλαγαν γι’ αυτόν. Είχαν τις ιδεολογικές τους ρίζες στον Δραγούμη, στον Γιαννόπουλο, στον Συκουτρή, στον Βεζανή και άλλους σημαντικούς διανοητές. Ζούσαν σαν Εθνικιστές και το παράδειγμα της ζωής τους «φίμωνε» κάθε απόπειρα συκοφαντίας.
Είχαμε κινηματική λογική. Το νόημα της ύπαρξής μας δεν ήταν η συλλογή ψήφων, αλλά η πυρπόληση ψυχών. Δεν μαθαίναμε τα μέλη μας στο ρουσφέτι και στο «την πάρτι μου», αλλά στην θυσία υπέρ του συνόλου. Οι παράλληλοι μηχανισμοί του Κινήματος, που είχαμε αναπτύξει, ήταν η εγγύηση ότι δεν θα χάσουμε τον δρόμο, όπως και δεν τον χάσαμε ποτέ.
Όσον αφορά την «ημιεπίσημη» στήριξη της Νέας Δημοκρατίας στις Βουλευτικές εκλογές του 1989, θα το αρνηθώ. Την Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν τη υποστηρίξαμε «ημιεπίσημα». Την στηρίξαμε εκλογικά και αποτελεσματικά, επίσημα και φανερά, δύο φορές. Με πολιτικό σκεπτικό, το οποίο απέδωσε και στο ΕΝΕΚ και στον τόπο.
Το Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα διέθετε ένα εξαιρετικό σύστημα λήψης και υλοποίησης αποφάσεων. Είχε συλλογική ηγεσία, εκλεγμένη από πανελλαδικά συνέδρια, με αξιοκρατική διαδικασία. Κάθε πολιτική μας απόφαση ήταν αιτιολογημένη και την υπερασπιζόμασταν. Για την ακρίβεια, αγωνιζόμασταν για την εφαρμογή της.
30 χρόνια μετά, έχει αλλάξει κάτι στο ελληνικό Πατριωτικό Κίνημα;
Δεν υπάρχει Πατριωτικό Κίνημα. Υπάρχουν αξιόλογες μονάδες και δραστήριοι πυρήνες που, κατά περίπτωση, συνεργάζονται, συνυπάρχουν ή συγκρούονται.
Υπάρχουν προσωπικές στρατηγικές και τακτικές ποδηγέτησης που ίσως να μην έχουν ευγενή κίνητρα. Σίγουρα όμως έχουν ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση ανθρώπινου δυναμικού και τον ιδεολογικοπολιτικό αποπροσανατολισμό.
Το ευχάριστο όμως είναι, και πρέπει να το τονίσω, ότι, επαληθεύεται ο Περικλής Γιαννόπουλος. Αυτή η γη, η Ελληνική γη, γεννάει μόνη της Έλληνες. Ανθρώπους μαχητές που βρίσκουν τις ρίζες τους και κρατάνε την φλόγα άσβεστη. Παράδειγμα ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος της ΝΕ.Ο.Σ.
Πολλοί σήμερα θεωρούν ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. εκφράζει τον πατριωτισμό. Παράλληλα δε, πολλά στελέχη του ΕΝΕΚ, είναι σήμερα και στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. Αν το ΕΝΕΚ υπήρχε ως αυτόνομος πολιτικός σχηματισμός θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον ΛΑ.Ο.Σ., και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Βεβαίως και ο κόσμος του ΛΑ.Ο.Σ. είναι πατριώτες. Βεβαίως και ο Πρόεδρός του εκφράζεται πατριωτικά. Βεβαίως και η κοινοβουλευτική του ομάδα λειτούργησε πατριωτικά. Αλλοίμονο όμως αν πιστέψουμε ότι πατριώτες είναι μόνον το 5,5% του εκλογικού σώματα, δηλαδή το 2,7% των Ελλήνων.
Σωστά επισημαίνετε ότι πολλά στελέχη του ΕΝΕΚ είναι σήμερα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. Όταν με ρώτησαν, ποτέ δεν τους είπα «θα προτιμούσα να μην πάτε εκεί». Αντιθέτως, τα παρότρυνα να πάνε ως απλοί μαχητές. Να θυμηθούν το σύνθημα της 3ης Σχολής Στελεχών του Κινήματος που έλεγε «δίνουμε πρόσωπο στο χάος, το πρόσωπό μας» και να το κάνουν πράξη. Και χαίρομαι γιατί συνέβαλαν στο μέτρο των ικανοτήτων τους και των κομματικών συνθηκών, ώστε το Λάος να γίνει Λαός και το κόμμα του ηρωικού 1,5% να εξελιχθεί σε κόμμα του 5,5% και των 15 Βουλευτών.
Όσον αφορά το αν θα μπορούσαμε «ως αυτόνομος πολιτικός σχηματισμός να συνεργαστούμε με τον ΛΑ.Ο.Σ. και κάτω από ποιες προϋποθέσεις», η απάντηση προκύπτει από την ιστορία μας. Η απόφαση θα ήταν απόφαση της συλλογικής μας ηγεσίας. Θα ήταν απόφαση μιας συγκεκριμένης στιγμής, όπου βεβαίως θα μετρούσαν και οι σκέψεις της ηγεσίας του ΛΑ.Ο.Σ.
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 7ης Νοεμβρίου 2009 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου