“Εν ονόματι του Έθνους”

“Στην αρχή θα έρθει ένα ψευτορωμαίικο, μη το πιστέψετε”

Η αίθουσα τελετών ήταν γεμάτη από ό,τι πιο «εκλεκτό» διέθετε η χώρα. Πολιτική ηγεσία, βιομήχανοι και χρηματιστές, διευθυντές τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων. Η εκδήλωση της ημέρας εκείνης είχε ιδιαίτερη σημασία. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι, πολιτικοί αντίπαλοι, που μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ήταν έτοιμοι να βγάλει ο ένας τα μάτια του άλλου, αντάλλαζαν χειραψίες και φιλικά κτυπήματα στον ώμο! Σε κάποια στιγμή ακούστηκαν ξαφνικά κάπου από έξω υπόκωφοι κρότοι… Δεν έδωσε κανένας σημασία. Λίγο μετά η αίθουσα της συνεδριάσεως άνοιξε και ένας καλοντυμένος μεσόκοπος ψιθύρισε κάτι στ’ αφτί ενός από τους επισήμους. Σε λίγα λεπτά οι ψίθυροι είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται και να απλώνεται πάνω από την αίθουσα ένα σύννεφο ανησυχίας. Η ανησυχία στην συνέχεια έγινε φόβος και ο φόβος τρόμος! Κάποιοι είχαν καταλάβει τον χώρο. Ποιοι να ήταν άραγε; Την απορία τους ήλθε να λύσει ένας νέος άνδρας με γαλάζιο πουκάμισο, που μπήκε συνοδευόμενος από μία ομάδα συντρόφων του λίγη ώρα αργότερα στην αίθουσα. Δεν είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους με μαντήλια, ούτε φορούσαν κουκούλες. Αντίθετα, είχαν βήμα ίσιο και σταθερό και βλέμμα που κοίταζε ψηλά, που δεν καταδεχόταν καν να κοιτάξει τα πρόσωπα όσων ήσαν συγκεντρωμένοι σε αυτήν την αίθουσα. Ο επικεφαλής της ομάδος, που είχε καταλάβει το κτίριο ανέβηκε στο βήμα και με σταθερή δυνατή φωνή είπε:

«Εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους, εν ονόματι της Ελληνικής Ιστορίας, εν ονόματι των Μεγάλων Νεκρών του Γένους μας, σας κατηγορώ ότι είσθε ένοχοι για το ηθικό κατάντημα του λαού μας. Για την ανέχεια, για την παρακμή, για την φτώχεια, για τους νέους που πεθαίνουν κάθε βράδυ στους δρόμους με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι. Σας κατηγορώ γιατί στην χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός εσείς εγκαταστήσατε ένα φρικτό βασίλειο του κέρδους. Σας κατηγορώ γιατί εκμεταλλευτήκατε τον ιδρώτα του λαού για να πλουτίσετε και γιατί πάνω απ’ όλα ξεπουλήσατε τα Εθνικά Δίκαια της Ελλάδος. Γιατί προσπαθήσατε να βάλετε μια απέραντη γκρίζα ταφόπετρα επάνω στο όνειρο πέντε ολόκληρων αιώνων ενός ολόκληρου λαού, την Μεγάλη Ιδέα. Γιατί υποδουλώσατε την χώρα μας στους ξένους και γιατί δώσατε κομμάτια της Ελληνικής γης στην εξουσία των ξένων αφεντών σας. Σας κατηγορώ γιατί καταντήσατε την Ελλάδα στην κατάσταση που βρίσκετε σήμερα, γιατί αφαιρέσατε από την ψυχή του λαού μας κάθε Ιδανικό, κάθε Πίστη, κάθε όραμα για το μέλλον…»

Ενώ ακόμη βρισκότανε ο ομιλητής στο βήμα, ακούστηκαν πυροβολισμοί. Η μάχη ήταν άνιση και δεν κράτησε πολύ. Όταν τέλειωσε 23 νέοι βρισκόντουσαν νεκροί γύρω από τον χώρο. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν βγάλει έκτακτα παραρτήματα με θριαμβευτικούς τίτλους: «Η δημοκρατία νίκησε», «η φασιστική απειλή εξουδετερώθηκε», οι επίσημοι βγήκαν ανακουφισμένοι από την αίθουσα και όλα πήραν τους κανονικούς τους ρυθμούς προς το τίποτε…