Παρακολουθώ το Εθνικιστικό Κίνημα και παρευρίσκομαι σε αρκετές απο τις εκδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια. Αυτό που είδα το Σάββατο στην πορεία ήταν κάτι πραγματικά μαγικό. Είδα πιτσιρικάδες με σχολικές τσάντες στην πλάτη. Μπροστά μου βάδιζε ένας πατέρας με την κόρη του αγκαλιασμένοι κι ευτυχισμένοι γι' αυτό που συμβαίνει. Την ώρα που το πλήθος κραύγαζε συνθήματα εναντίον του πολιτικού κόσμου, δίπλα μου ένας πατέρας άναβε την δάδα που κρατούσε ο μικρός γιος του όλο χαρά. Είδα χαμόγελα σε συναγωνιστές και ρίγος στις εκφράσεις τους. Κοίταξα πλάι μου, πίσω και μπροστά μου κι έβλεπα μόνο κόσμο, λες κι ένα ανθρώπινο ποτάμι με έχει παρασύρει.
Αυτό που τελικά συνειδητοποίησα είναι ότι το Κίνημα κατέκτησε ανθρώπους. Κατάλαβα ότι με μοναδικό όπλο την αγωνιστικότητα η Χρυσή Αυγή κατάφερε να ξυπνήσει τον Εθνικό εγωισμό πολλών. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν αυτό το κίνημα έχει "στιγματιστεί" στο παρελθόν για ακραίες συμπεριφορές. Οι Έλληνες που παρευρέθησαν θέλησαν να φτάσουν στα άκρα. Σ' αυτό το κράτος των πολιτικάντηδων πλέον είμαστε μονάδες, δεν είμαστε σύνολο. Ο Εθνικός Σοσιαλισμός χρειάζεται το σύνολο. Κάθε αστός μπορεί να μας θεωρεί περιθωριακούς, όμως ο Έλληνας θα χρειαστεί το περιθώριο για να ξεχωρίσει επιτέλους απο τη μάζα, για να μπορέσει να αντισταθεί και να εκφραστεί όπως αυτός θέλει κι όχι όπως τα στερεότυπα προστάζουν. Αυτοί που προχθές βαδίζαμε δίπλα δίπλα με τη φλόγα της δάδας, με την μαυροκόκκινη και τη γαλανόλευκη σημαία "περιθωριοποιηθήκαμε" γιατί έτσι θέλαμε.
Αυτά τα παραπάνω γραπτά κρατάω εγώ απο την τίμηση των Ιμίων. Και σκέφτομαι πως όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν μέσα από αγώνα άνισο. Μέσα από λασπολογία και αφορισμούς για το Εθνικιστικό Κίνημα. Και προπάντων χωρίς χρήματα! Στην πλουτοκρατική δημοκρατία τους ο αγώνας που διεξάγουμε είναι άνισος. Επιτρέψτε μου να παραθέσω μία γνωστή σκέψη του Ι. Μεταξά για το θέμα της δημοκρατίας: "democracy είναι το παιδί του καπιταλισμού. Είναι το όργανο με το οποίο ο Καπιταλισμός κυριαρχεί επάνω στη λαϊκή μάζα. Είναι το όργανο με το οποίο κατορθώνει ο Καπιταλισμός να παριστάνει τη θέλησή του ως τη λαϊκή θέληση. Αυτό το είδος της Δημοκρατίας χρειάζεται εκλογές καθολικής μυστικής ψηφοφορίας, άρα οργανωμένα κόμματα, και συνεπώς μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται για τον ίδιο λόγο εφημερίδες, άρα μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται εκλογική οργάνωση κάθε φορά και εκλογικούς αγώνες, άρα χρήματα. Και τόσα άλλα που απαιτούν κεφάλαια. Επομένως, μόνον οι κάτοχοι του μεγάλου κεφαλαίου ή τα όργανά τους μπορούν να κάνουν τέτοιους αγώνες. Όταν δε έχει κανείς τις εφημερίδες τότε μορφώνει και την κοινή γνώμη όπως θέλει. Κι αν ακόμη υπερασπίζεται πράγματα που γυμνά θα τα απεστρέφετο ο λαός, τα σκεπάζει με τέτοια δημοσιογραφικά ρούχα ώστε να τα καταπίνει ο λαός. Ή και αν δεν τα καταπίνει, βάζει τις εφημερίδες να γράφουν πως τα κατάπιε. Και τότε ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι τα κατάπιαν. Και υποτάσσεται και αυτός".
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε το Εθνικιστικό Κίνημα, ας προσφέρουμε μερίδιο των χρημάτων μας γι’αυτό. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν είμαστε εξαρτημένοι από το χρήμα. Ας αγοράσουμε τρείς εφημερίδες κάθε 15 ημέρες. Ας καταθέσουμε 30 ευρώ τον μήνα από τον μισθό μας όσοι απασχολούμαστε κι οι μικρότεροι ότι μπορούν από το χαρτζιλίκι τους. Ας «παίξουμε» το παιχνίδι τους. Και ποιος ξέρει, κάποια μέρα μπορεί να έχουμε την καθημερινή μας εφημερίδα, τον χρόνο μας στην τηλεόραση, να κατακτήσουμε μία θέση μέσα στο πουλημένο τους πολιτικό σύστημα με τα ίδια τους τα μέσα και τότε να επαναστατήσουμε ως αληθινοί Εθνικοσοσιαλιστές!
Αυτό που τελικά συνειδητοποίησα είναι ότι το Κίνημα κατέκτησε ανθρώπους. Κατάλαβα ότι με μοναδικό όπλο την αγωνιστικότητα η Χρυσή Αυγή κατάφερε να ξυπνήσει τον Εθνικό εγωισμό πολλών. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν αυτό το κίνημα έχει "στιγματιστεί" στο παρελθόν για ακραίες συμπεριφορές. Οι Έλληνες που παρευρέθησαν θέλησαν να φτάσουν στα άκρα. Σ' αυτό το κράτος των πολιτικάντηδων πλέον είμαστε μονάδες, δεν είμαστε σύνολο. Ο Εθνικός Σοσιαλισμός χρειάζεται το σύνολο. Κάθε αστός μπορεί να μας θεωρεί περιθωριακούς, όμως ο Έλληνας θα χρειαστεί το περιθώριο για να ξεχωρίσει επιτέλους απο τη μάζα, για να μπορέσει να αντισταθεί και να εκφραστεί όπως αυτός θέλει κι όχι όπως τα στερεότυπα προστάζουν. Αυτοί που προχθές βαδίζαμε δίπλα δίπλα με τη φλόγα της δάδας, με την μαυροκόκκινη και τη γαλανόλευκη σημαία "περιθωριοποιηθήκαμε" γιατί έτσι θέλαμε.
Αυτά τα παραπάνω γραπτά κρατάω εγώ απο την τίμηση των Ιμίων. Και σκέφτομαι πως όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν μέσα από αγώνα άνισο. Μέσα από λασπολογία και αφορισμούς για το Εθνικιστικό Κίνημα. Και προπάντων χωρίς χρήματα! Στην πλουτοκρατική δημοκρατία τους ο αγώνας που διεξάγουμε είναι άνισος. Επιτρέψτε μου να παραθέσω μία γνωστή σκέψη του Ι. Μεταξά για το θέμα της δημοκρατίας: "democracy είναι το παιδί του καπιταλισμού. Είναι το όργανο με το οποίο ο Καπιταλισμός κυριαρχεί επάνω στη λαϊκή μάζα. Είναι το όργανο με το οποίο κατορθώνει ο Καπιταλισμός να παριστάνει τη θέλησή του ως τη λαϊκή θέληση. Αυτό το είδος της Δημοκρατίας χρειάζεται εκλογές καθολικής μυστικής ψηφοφορίας, άρα οργανωμένα κόμματα, και συνεπώς μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται για τον ίδιο λόγο εφημερίδες, άρα μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται εκλογική οργάνωση κάθε φορά και εκλογικούς αγώνες, άρα χρήματα. Και τόσα άλλα που απαιτούν κεφάλαια. Επομένως, μόνον οι κάτοχοι του μεγάλου κεφαλαίου ή τα όργανά τους μπορούν να κάνουν τέτοιους αγώνες. Όταν δε έχει κανείς τις εφημερίδες τότε μορφώνει και την κοινή γνώμη όπως θέλει. Κι αν ακόμη υπερασπίζεται πράγματα που γυμνά θα τα απεστρέφετο ο λαός, τα σκεπάζει με τέτοια δημοσιογραφικά ρούχα ώστε να τα καταπίνει ο λαός. Ή και αν δεν τα καταπίνει, βάζει τις εφημερίδες να γράφουν πως τα κατάπιε. Και τότε ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι τα κατάπιαν. Και υποτάσσεται και αυτός".
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε το Εθνικιστικό Κίνημα, ας προσφέρουμε μερίδιο των χρημάτων μας γι’αυτό. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν είμαστε εξαρτημένοι από το χρήμα. Ας αγοράσουμε τρείς εφημερίδες κάθε 15 ημέρες. Ας καταθέσουμε 30 ευρώ τον μήνα από τον μισθό μας όσοι απασχολούμαστε κι οι μικρότεροι ότι μπορούν από το χαρτζιλίκι τους. Ας «παίξουμε» το παιχνίδι τους. Και ποιος ξέρει, κάποια μέρα μπορεί να έχουμε την καθημερινή μας εφημερίδα, τον χρόνο μας στην τηλεόραση, να κατακτήσουμε μία θέση μέσα στο πουλημένο τους πολιτικό σύστημα με τα ίδια τους τα μέσα και τότε να επαναστατήσουμε ως αληθινοί Εθνικοσοσιαλιστές!
Ζήτω ο Εθνικός Σοσιαλισμός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου