“Λευκή ας βαλθή όπου έπεσες κολώνα
(Πως έπεσες, γραφή να μη το λέη…)
λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
βουβή μαρμαρωμένη να σε κλαίη.”
Νεκρική Ωδή στον Ίωνα Δραγούμη
Κωστής Παλαμάς
Κωστής Παλαμάς
«…Οι κουρασμένοι κάνουν κοινωνίες εβραίικες με μόνο σκοπό τη γενική αλληλοβοήθεια, οι κουρασμένοι, που δεν έχουν πια ορμές, παρά μόνο γούστα, οι κουρασμένοι, που μόνο τη ζωούλα τους κοιτάζουν, που αλτρουίζουν μόνο για να υπηρετήσουν καλλίτερα το μικροσυμφέρο τους, οι κουρασμένοι, που βαστιούνται από τα χέρια σε μιαν αλληλεγγύη, γιατί φοβούνται να περπατήσουν μοναχοί τους, μην τύχη και κοπιάσουν πάρα πολύ, οι κουρασμένοι, που το στρατιωτικό γι’ αυτούς είναι βάσανο, γιατί δεν υπηρετεί τη ζωούλα τους, οι κουρασμένοι, που εχθρούς δεν έχουν.Του Αλέξη η ψυχή, συναρπασμένη από σιχαμάρα για το μικράνθρωπο, φώναζε ολημερίς: -Κάτω οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι σοσιαλιστές!”ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Στις 31 Ιουλίου του 1920 δολοφονήθηκε στο κέντρο των Αθηνών ένας ξεχωριστός Έλληνας, ίσως ο πιο σημαντικός οραματιστής και μαχητής της Ελληνικής Ιδέας στον αιώνα μας. Στις 31 Ιουλίου του 1920 δολοφονήθηκε ο θρυλικός Ίδας του Μακεδονικού Αγώνος, ο Ίων Δραγούμης. Ποιος ήταν όμως ο Ίων Δραγούμης, που έπεσε δολοφονημένος από τις σφαίρες των δημοκρατικών ταγμάτων; Σε απάντηση όλων αυτών που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το ιδεολογικό και πολιτικό πιστεύω του μεγάλου αυτού Έλληνα, μας μιλάει ο ίδιος μέσα από τα κείμενά του. Όπως:
«…Όσο τα έθνη μεταμορφώνονται σ’ απλές κοινωνίες ανθρώπων, τόσο φτωχότερα καταντούν, τόσο δηλαδή λιγώτερες απαίτησες ανθρώπων και ορμών μπορούν να ευχαριστήσουν. Και κείνα τα έθνη φτωχαίνουν και καταντούν κοινωνίες όπου οι άνθρωποι όλα ισοπεδώνονται μικραίνοντας και γενάμενοι φιλήσυχοι, χωρίς ορμές πολλές και έντονες, χωρίς πλούτη από νιάτα, δίχως τρέλα και λαχτάρες και καρδιοχτύπια, δίχως τυχοδιωκτική όρεξη, χωρίς λάμψη, χωρίς πολεμική μανία.»
“Οι δημοκρατίες είναι ελληνικό πολίτευμα, ολιγαρχικές όμως δημοκρατίες”. “Οι Έλληνες είμεθα ολιγαρχικοί και όχι δημοκρατικοί και όχι συχνά χανόμαστε από τα λόγια και δεν το καταλαβαίνομε πως δεν είμαστε δημοκρατικοί”.
Αντιμάχεται το Σύνταγμα – που το θεωρεί αρρώστια – και δεν “συγχωρεί στον πατέρα του, που έχει ζωή μέσα του το ότι προσκολλήθηκε στους συνταγματικούς τύπους”. Τον κουράζει “η εκλογική, επαρχιακή και κοινοβουλευτική ζωή”.
“…Ο ελιτισμός του Δραγούμη με νιτσεϊκή προέλευση περισσότερο, παρά με γνώση, αν μπορώ να κρίνω, της έρευνας και των εργασιών των Vilfredo Pareto, Gaetano Mosca και Robert Michels, περιορίζεται στο αίτημα της δημιουργίας μιας ηγετικής αριστοκρατίας εξαιρετικών ανθρώπων. Η εκπαίδευσή τους θα ήτανε στα πλαίσια της εθνοκεντρικής ιδεολογίας και η πειθαρχία τους στρατιωτική. Στην ίδια γραμμή βρίσκεται κι’ η σκέψη: “να διοικηθή στρατιωτικά η Ελλάδα. Κάθε νομός να έχει Ταγματάρχη για Νομάρχη. Κι’ έτσι όλα θα μπουν σε τάξη…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου