Featured Posts

24/8/11

Σχετικά με το νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση



Την Τετάρτη 24 Αυγούστου ψηφίζεται στη Βουλή ο νέος νόμος – πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανοίγοντας σιγά σιγά τον χορό των κινητοποιήσεων μετά τη θερινή ραστώνη. Το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο προτείνει η εκλεκτή της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ Άννα Διαμαντοπούλου, έρχεται για να καταργήσει μια σειρά εκατοντάδων διατάξεων, υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων που διέπουν την χαοτική και αδιέξοδη λειτουργία της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το 1982.

Μέσα στο γενικότερο πολιτικό κλίμα της “αγανάκτισης” άρχισαν από καιρό να ακούγονται οι πρώτες αντιδράσεις για το νομοσχέδιο, οι οποίες αναμένεται να κλιμακωθούν το επόμενο διάστημα. Για την ακρίβεια, ο καθένας αναδεικνύει τη διαφωνία του με το κομμάτι της μεταρρύθμισης που τον αφορά. Το γραφικό κομμάτι της αριστεράς διαμαρτύρεται για τη διαφαινόμενη αλλαγή σχετικά με το άσυλο. Τα κομματόσκυλα των σχολών ανησυχούν για το ποιά θα είναι η θέση τους την επόμενη ημέρα και το κατά πόσο θα χάσουν τα προνόμιά τους. Οι αιώνιοι φοιτητές βλέπουν την καριέρα τους να τελειώνει. Πρυτάνεις και λοιποί διοικητικοί διαμαρτύρονται για τις αλλαγές στη “διοικητική αυτοτέλεια” των ιδρυμάτων, ανησυχώντας για τις καρέκλες τους. Όλοι μαζί φωνάζουν για την ελλιπή χρηματοδότηση από το κράτος, βάζοντας και όψιμες αντικαπιταλιστικές σάλτσες για τα προβλεπόμενα προγράμματα χορηγιών από επιχειρήσεις. Όσο για τον “εθνικό χώρο”... Όποιος βρει κάποια εμπεριστατωμένη μελέτη του νόμου και μια σοβαρή πρόταση επί της ουσίας ας μας ενημερώσει...
Το μόνο σίγουρο είναι πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μπορεί να ειδωθεί αποσπασματικά, ξεκομμένη από ολόκληρο το οικοδόμημα της Παιδείας. Κάθε κράτος έχει τα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. που σχεδίασε και προγραμμάτισε για να παράξουν γνώση μέσω της έρευνας και να διαμορφώσουν τους επιστήμονες που θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη του μέλλοντος. Αυτό δεν σημαίνει πως στα άλλα κράτη η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν επηρεάζεται καταλυτικά από το κεφάλαιο και τις απαιτήσεις του, προσπαθώντας να διαμορφώσει νέους υπηκόους και νέα “εργαλεία” για το σύστημα, απλώς υπάρχει ένας ορθολογισμός στη λειτουργία και τηρούνται κάποια προσχήματα στην οργάνωση. Στην Ελλάδα, η Παιδεία γενικότερα και η τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα αποτελούν (και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά) πιστό καθρέπτη της κοινωνίας και του πνεύματος της μεταπολίτευσης, δημιουργώντας το εύλογο ερώτημα αν το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό σύστημα φταίει για την κατάντια της Παιδείας ή αν πλεον η ίδια η εκφυλισμένη Παιδεία δημιουργεί από μόνη της τη νέα γενιά των εκφυλισμένων νεοελλήνων...

Γυρίζοντας στην επικαιρότητα, η κυρία Διαμαντοπούλου, αφού συνέχισε επάξια την Ρεπούσια ανθελληνική “αναθεώρηση” της ιστορίας και την “πολυπολιτισμική”, “πολιτικά ορθή” αναδόμηση του περιεχομένου της διδασκαλίας σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κατήργησε και μερικές εκατοντάδες σχολικές μονάδες (ιδιαίτερα στην περιφέρεια) για “οικονομικούς λόγους”, υπογράφοντας την καταδίκη σε μαρασμό πολλών επαρχιακών περιοχών, αποφάσισε να ασχοληθεί και με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου τα κονδύλια και τα συμφέροντα είναι πολύ μεγαλύτερα. Οι αλλαγές που προωθούνται βέβαια, είναι περισσότερο σε διοικητικό και οργανωτικό επίπεδο, παρά επί της ουσίας του περιεχομένου της εκπαίδευσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λίγα μόλις χρόνια πριν, όλος ο καυγάς γινόταν για τη βάση του δέκα επειδή η ανάπτυξη μέσω της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι συνυφασμένη στην Ελλάδα με την κατανάλωση των φοιτητών στις πόλεις όπου σπουδάζουν... Αυτή η νοοτροπία φυσικά δεν έγινε κάτι για να αλλάξει, ούτε θίχτηκε το γεγονός ότι οι Έλληνες μαθητές έχουν ίσως το βαρύτερο σχολικό πρόγραμμα στην Ευρώπη, ούτε βέβαια είδαμε κάτι να αλλάζει στο περιεχόμενο των σπουδών, στην έρευνα ή έστω να προωθείται κάτι το ελάχιστα “αναπτυξιακό”.

Αυτό που εισπράττουμε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ότι τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έτσι όπως έχουν καταντήσει τις τελευταίες δεκαετίες με τα δεδομένα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα (από την υποχρηματοδότηση, τις εγκαταστάσεις, την ασυδοσία των “επαγγελματιών επαναστατών”, το προβληματικό επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης), αφήνονται μόνα τους στον ωκεανό του “ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς” ώστε όποιο μπορέσει να κολυμπήσει και να σωθεί. Τα υπόλοιπα, αυτά π.χ. στα οποία εισερχόταν κάποιος με μέσο όρο βαθμολογίας το τρία, έκανε τριάντα χρόνια να πάρει πτυχίο κοπρίζοντας και διάφοροι κομματικοί εγκάθετοι “αποκαθίσταντο” στα Διοικητικά Συμβούλια, θα βουλιάξουν σιγά σιγά μέχρι να χαθούν. Μ' αυτόν τον τρόπο δεν θα υπάρξει και τόσο μεγάλο πολιτικό κόστος, καθώς η “αγορά” θα αναλάβει τον αφανισμό τους, αντί για την κυβέρνηση. 'Ετσι ουσιαστικά, πηγαίνουμε προς μία τριτοβάθμια εκπαίδευση πολλών ταχυτήτων, η οποία για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική σκέψη είναι απόλυτα θεμιτή, αλλά σαφέστατα συμβάλλει στη διάλυση κάθε έννοιας Εθνικής Παιδείας.

Ως Εθνικιστές φοιτητές βλέπουμε με λύπη ότι για μια ακόμη φορά, είμαστε απόντες από τις εξελίξεις. Από τη μεταπολίτευση και μετά, οι σχολές αποτελούν, για τους πολύ γνωστούς λόγους της “ασυλοποίησης”, αρνητικό πεδίο για εμάς, δυστυχώς μάλιστα όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικής δράσης, αλλά ακόμα και σε επίπεδο ελεύθερης έκφρασης λόγου και ιδεών. Με δεδομένο όμως το αρνητικό πολιτικό σκηνικό, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνεχίσουμε να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους χωρίς να αρθρώνουμε καν λόγο και χωρίς να έχουμε να προτείνουμε κάτι ουσιαστικό. Ας αφήσουμε πια τις δικαιολογίες και τις πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος. Το “μνημόνιο” που πάνε να επιβάλλουν και στην Παιδεία θα δημιουργήσει ανακατατάξεις, οι οποίες προβλέπονται αρνητικές, αλλά θα αφήσει ανοιχτό κι ένα πεδίο αντίστασης. Ο καιρός απαιτεί να μπούμε στο παιχνίδι, χωρίς κραυγές και συνθήματα διαμαρτυρίας, αλλά δείχνοντας τον πολιτισμό της πολιτικής και των ιδεών μας. Ιδού η Ρόδος!

Αυτόνομοι Εθνικιστές Φοιτητές Δυτικής Μακεδονίας

Δεν υπάρχουν σχόλια: